شهاب قبس

معناي اصطلاحي جن در اديان(يهود و مسيحيت)

 جن از نگاه دين يهود:

اسم جن در اصل عبراني «أوب» است كه به معناي «توخالي» يا « داراي شكم تهي و فراخ» و يا «ظرف توخالي» است؛ زير آنها معتقد بودند كه صداي جن از داخل شكمش خارج مي شود.[1]

نزديك به همين معنا در تورات آمده است:

« و چون ايشان به شما گويند كه از اصحاب جن ها و جادوگراني كه جيك جيك و زم زم مي كنند سؤال كنيد و به زير افكنده شده از زمين تكلم خواهي نمود و كلام تو از ميان غبار پست خواهد گرديد و آواز تو از زمين مثل آواز جن ها خواهد بود و زبان تو از ميان غبار زم زم خواهد كرد».

بر اساس باورهاي دين يهود، جن مي تواند انسان را تسخير كند از همين روي، پيروان آن از همراهي و همنشيني با جن نهي شده اند. در سفر لاويان آمده است:

مرد يا زني كه صاحب جن يا جادوگر باشد بايد كشته شود. آنها را سنگسار كنيد خون ايشان بر خودشان است.

جن در دين مسيحيت:

برخي محققان مسيحي كتاب مقدس، وجود جن را منكر شده اند، اما با توجه به متن عهد جديد و آن گونه كه از باورهاي مسيحي برمي آيد، مسيحيان به وجود جن معتقد بوده، شيطان و جن را موجودي حقيقي مي دانند.[2]

الهيات مسيحي و انجيل، شيطان را از جنس فرشته و يكي از آنها مي داند. مسيحيان معتقدند طبيعت شيطان، روحاني و فرشته اي است كه مثل ديگر فرشتگان از ساير ممكنات ممتاز است.

لفظ شيطان و جن براي موجودات و ارواح شرور كه به فرمان خدا در انسان و حيوان داخل شده، آنها را به ديوانگي و صرع(جن زدگي) مبتلا ساخته اند نيز استعمال شده است.

بر پاية تعاليم مسيحي، جنيان بر جسم انسانها نيز قدرت دارند و به كمك ديوهاي زير دست خويش، مي توانند انسانها را دچار بيماري و ناخوشي گردانند.

مسيحي هاي ارمني، جن را كجك مي نامند و همچون ايرانيان با عنوان «از ما بهتران» از آنها ياد مي كنند آنها معتقدند كه كجك ها به نان و شيريني و مرباي انگور علاقه دارند.[3]

1. غلام عباس، موسوي مقدم، محمد، جعفري هرندي،” جن از منظر اديان ابراهيمي” ، صص 32-28

2. وجيهه، داوودآبادي،"اعتقاد به جن: از خرافه تا واقعيت"، فرهنگ مردم ايران(علوم اجتماعي)،شماره 3و 4، 1383، ص75

3. غلام عباس، موسوي مقدم، محمد، جعفري هرندي، همان مقاله، ص27